Het valt me steeds meer op dat mensen, met goeie bedoelingen weliswaar, veel te veel verwachten/eisen van een hondje wat net is aangekomen. De eerste vragen over zindelijkheid komen soms al de dag na aankomst binnen! Ook vragen over het wandelen na 2 dagen al.. Ja maar we doen rustig aan wordt gezegd. Ik denk dat veel mensen niet goed genoeg begrijpen wat rustig aan doen dan is? Verwacht je van je hondje dat die na een week al netjes plast en poept aan de lijn? Wat ik bedoel met rustig aan doen, met babystapjes, is het volgende;
Geef je hond RUIMSCHOOTS de tijd allereerst eens bij te komen van de lange reis. Het is echt niet niks wat de meesten door maken. Alle nieuwe prikkels, stress, ineens helemaal alleen zijn zonder hun vriendjes. Het heeft vele dagen zo niet weken nodig om dit alles in hun kopje te verwerken. Ook al lijkt het nog zo goed te gaan, is je lieverd vrolijk en speels, dan nog steeds doe het rustig aan! De grootste valkuil is als het TE goed lijkt te gaan! Je denkt oh dat gaat supergoed, we gaan al meteen wandelen, we gaan al meteen zindelijkheidtraining doen, we gaan hem al zit en af leren.
Resultaat; na een aantal dagen, soms weken, komt ineens de terugslag en gaat het finaal fout. De hond wordt ineens bang, opstandig, kan geen rust meer vinden en alles wat eerst goed ging gaat nu fout.. Vaak heeft deze hond de eerste dagen zijn/haar eigen grens niet aan durven/kunnen geven. Of mensen zien de signalen niet. De stress die nog lang niet uit het lijfje is bouwt zich op en ineens loopt het emmertje over… Met alle nare gevolgen van dien!
Rust, ontstressen, is zooooooo belangrijk!! Blijf minstens de eerste week thuis met je mop. Ga nog niet lopen en ga nog niets aan zindelijkheidstraining doen. Helemaal niks!! Minstens 1 week, indien nodig nog langer! Plasje en poepje gebeurt of in de tuin (als je geluk hebt) of in huis maar alles hoort erbij! Wandelen aan de lijn is nog lang niet aan de orde. De ene hond is sneller dan de andere hond maar TE snel is dus ook een risico! (Lees hierboven) Dan komt het volgende ‘probleem’; vragen waarom hij/zij tijdens een wandeling niets doet maar alles wanneer je weer thuis bent. Je kunt uren lopen maar niks! Ook dat is heel normaal! Een hond plast en poept alleen als hij/zij zich veilig voelt en wandelingen zijn nog vaak heel lang heel erg eng, of juist te leuk en geen tijd om wat te doen. Ook dat hoort erbij en dat kwartje gaat vanzelf (soms na maanden pas) eens vallen.
Hou het klein, piepklein! In jouw ogen ga je misschien heel langzaam maar in de ogen van de hond niet en leg je (onbewust) veel teveel druk. Blijf de eerste week (minimaal!) dus thuis en doe NIKS. Indien nodig de tweede of derde ook! Spiegel je niet aan anderen bij wie het misschien sneller lukt en raak niet in paniek als jouw mop het nog niet kan. Geduld is een schone zaak!! Geef het vele vele weken en vele vele maanden voordat je nieuwe lieverd misschien eindelijk gewend is op deze voor hem zo enge planeet
